Pełna miska dla schroniska.

Nasi przyjaciele – Schronisko

Schronisko jest ubogie.

Przez baraku deski wieje wiatr i rozrzuca na posłaniach słomę.

W boksach siedzą samotne, osowiałe pieski,

Tęsknią za nieraz nigdy niewidzianym domem.

Marzenia

Tak jak kości – pies w kątku zagrzebie…

I tylko słychać skowyt poprzez nocną ciszę:

- Kto z tej psiej przechowalni weźmie mnie do siebie?

POMYŚL:

Jakiś pies czeka,

Byś po niego przyszedł.

/fragm. wiersza Ryszarda Marka Grońskiego